Reis Ethiopië 2012
naar volgende dag
|
|
Reis Ethiopië 2012 |
|
|
|
|
terug naar vorige dag |
naar volgende dag |
|
dag 5 - 20 november 2012 - Turmi – Jinka
|
|
|
|
|
| Zo zagen we de zon opkomen vanuit ons huisje in Turmi | Ons huisje in de Turmi Lodge | voor de lodge wachten we met onze bagage op de bus |
|
|
|
|
|
|
| Het restaurant van de lodge is tegen deze rots gebouwd | op die rots zagen we diverse soorten hagedissen, v.l.n.r. de Rotsagama, Regenboogskink en het vrouwtje en mannetje van de Kolonistenagame | |||
|
|
|
|
| onderweg weer veel kleine huttendorpjes | door bergachtig gebied | en weer een prachtige natuur met fraaie bomen |
We zagen onderweg prachtige vogels, Een van onze chauffeurs (Johannes) was een echte vogelkenner en zo gauw we een bijzondere vogel zagen werd direct een fotostop gemaakt
|
|
|
|
|
|
| Von Deckens Tok | Witbuik Toerako | Karmijnrode Bijeneter | Roodsnavel Tok | Vuurkruin Baardvogel |
|
|
|
|
| Een aantal malen staken Dikdik's, een kleine antilope, de weg over | ook in het droge zand de mooiste bloemen | de Omo rivier |
| De Karo, met een max. populatie van 1.500
mensen, leven in de vallei van de rivier de Omo in
Zuidwest-Ethiopië. Ze spreken eveneens een Omotic taal en verbouwen sorghum, maïs en bonen. Kenmerkend voor de Karo
vrouwen is dat ze een spijker door hun kin steken. Het zijn meesters in lichaams- en gezichtsbeschildering. De Karo gebruiken hiervoor witte kalk, houtskool, gele, okerkleurige en rode aarde, kralen en kettingen. De vrouwen maken kerven in hun borstkast om hun schoonheid te vergroten. Om de kerven te laten genezen bestrooien ze de wonden met houtskool. Wanneer een man zijn borstkas kerft betekent dit dat hij een vijand of een gevaarlijk dier heeft gedood. De kerven worden aangebracht met een mes of een scheermesje. Ze leven op een plateau 300 m boven de Omo rivier. Aan de overkant van de rivier leven hun vijanden. |
|
|
|
|
| het Karo dorp | hutten voor opslag van voedsel | Karo familie |
|
|
|
|
| een Karo vrouw poseert met kind voor haar hut | voor het eerst zagen we een hoofdsteun zo gebruikt worden, de mannen lopen de hele dag met dit ding en gebruiken het dan als krukje | Karo jongen |
|
|
|
|
| zo'n anderhalve maand na het regenseizoen zien we al veel droge rivierbeddingen | de onverharde weg terug naar de Turmi Lodge | |
| Op de markt van
Dimeka, een plaatsje tussen Jinka en Turmi, komen leden van
de Karo-, Hamer-, Geleb- en Bannastam bij elkaar om te handelen.
Er was heel veel te zien en de mensen
vroegen niet om geld als je een foto maakte. Een bonte verzameling van typisch Afrikaanse producten wordt hier verhandeld zoals nek-steunen die in plaats van kussens worden gebruikt, struisvogelveren en arm- en enkelbanden |
|
|
|
|
| enkele marktimpressies | ||
|
|
|
|
| de markt is duidelijk ook een sociaal gebeuren | de kleding is een mix van modern (T-shirts) en traditioneel (huiden) | Marijke dingt af op de bananen |
|
|
|
|
|
|
| Karo stamleden | de Hamar vrouwen zijn vaak nog traditioneel gekleed | er worden veel kruisjes gedragen (christelijk orthodoxe kerk) | ||
|
|
|
|
| Ook de weg naar Jinka is onverhard in de jeeps 2, 3 en 4 is het stofhappen | nog enkele omgevingsplaatjes | |
Jinka
Jinka, de hoofdstad van de Zuidelijke Provincies, is een klein stadje in het zuiden van Ethiopië en gelegen
in de heuvels ten noorden van de Tama Plains op ongeveer
1500 meter hoogte.
Jinka kent geen meter asfaltweg, heeft vaak dagenlang geen water of
elektriciteit en is feitelijk een stoffige, trieste plaats. Na
22.00 uur gaat overal het licht uit, behalve bij enkele gelukkigen
die een eigen aggregaat hebben
|
|
|
|
| Ingang van het Goh hotel in Jinka, 's avonds gaat het hek dicht | de hoofdstraat is nog onverhard | parallel aan de hoofdstraat ligt een, ook onverharde, landingsstrip |
|
|
terug naar vorige dag |
naar volgende dag |
|
