Reis Ethiopie

	Reis Ethiopië 2012
	terug naar vorige dag	naar volgende dag

dag 21 - 6 december 2012 - Lalibela

Ook deze ochtend hebben we uitgeslapen, om 8 uur stond onze Ethiopische gids, Happyness, klaar om ons naar de zuidelijke groep rotskerken te brengen.
In kleine nissen in de rotswand zie je kluizenaars aan die zich in leven houden met giften van gelovigen.
De periode waarin ze zijn gebouwd ligt ergens tussen 1150 en 1200. Initiatiefnemer was de heer Lalibela die de aanleg liet uitvoeren nadat hij tot koning van het toenmalige Ethiopie was gekroond.
In de laatste rotskerk werd een gebedsdienst gehouden. Geluid van grote drums, monotoon gezang en het rinkelen van de gebedsmolens geven een apart sfeertje in zo'n ondergrondse kerk.
Na het bezoek aan de rotskerken liepen we samen nog even naar het dorpje en genoten daar van de vriendelijke mensen. Er kwamen veel kleurig geklede vrouwen van de markt omhoog sjouwen met tassen groenten en andere zaken. Wij gingen over hetzelfde paadje naar beneden en iedereen was even aardig terwijl we ons zelf toch wel pottenkijkers voelden.
Vanavond hebben we het afscheidsdiner

De Zuidelijke groep
De zuidelijke groep kerken die we vandaag bezoeken ligt niet ver van de Noordelijke groep van gisteren. De groep bestaat uit 4 kerken:
Bete Amanuel is de grootste. Deze bestaat uir drie verdiepingen, en kent een imposante gevel. Helaas is de kerk in slechte staat, en mag hij meestal niet betreden worden.
Bete Mercurios, lijkt, ondanks de 18 zuilen, meer op een natuurlijke grot. Hij symboliseert dan ook de hel.
Bete Libanos is slechts door nauwe doorgangen gescheiden van de omliggende rotswanden. Diverse legenden spreken elkaar tegen, maar volgens de overlevering is deze kerk pas na de door van koning Lalibela, door zijn vrouw met behulp van engelen in één nacht uitgehouwen.
Om Bete Gabriel-Rufael is een diepe gracht gegraven, die een houten loopbrug wordt overgestoken. Dit doet suggereren dat de kerk eerst dienst deed als fort of schatkamer. Het geeft de kerk wel een extra mooi aanblik.

Bete Gabriel-Rufael (Huis van Gabriel en Rafael)
Deze rotskerk is een tweelingkerk die misschien wel een versterkt paleis was, voor buitenstaanders in elk geval heel moeilijk te bereiken.


de gracht rond de rotskerk	Bete Gabriel-Rufael	het altaarstuk	houten deur met dubbele grendels

Bete Amanuel
De kerk staat helemaal los van de omringende rotswanden. Het is weer een indrukwekkend gebouw, veel kleiner binnenin dan je van buitenaf zou denken. Dit zou destijds een privé-kapel geweest zijn van de koninklijke familie.


De Bete Amanuel rotskerk	lange onderaardse tunnels en doorgangen bij de rotskerken	fresco

Bete Medhane Alem


lezende monnik	kijkje in de Amhaarse bijbel	de priester met het traditionele kruis

Bete Abba Libanos, als we de legende mogen geloven gebouwd in één nacht, onder leiding van Meskel Kebra, mevrouw Lalibela, en uiteraard met steun van de engelen.


smalle doorgang naar de kerk	de Bete Abba Libanos kerk	gelovigen met drums en rammelaars


ietwat eentonig gezang	schilderij op doek	de wachter

Het stadje Lalibela
Op de terugweg liepen we samen door het oude deel van Lalibela
Tegenwoordig is Lalibela niet meer dan een klein stadje waar je het gevoel krijgt terug te keren naar de wieg van de religieuze beschaving.
De stad, gebouwd op een plateau, is eigenlijk een groot dorp met dicht op elkaar geplaatste hutten, prachtig gelegen tegen de bergwanden in de grote Riftvallei in het Noorden van Ethiopië.
Bijzonder zijn de ronde stenen huizen van twee verdiepingen met rieten dak die in het stadje te vinden zijn.


het oude Lalibela	doorkijkje met koeienkoppen	kookplaats voor het huis


zicht over de markt	fruit en kruiden	verkoop van deksels van klei en stro


kijkje achter het huis	vrouwenpraat	familiebijeenkomst in de heuvels


passerende mannen	lezen van het graan	onze tukul in Lalibela

Ons "laatste avondmaal"
Voor de laatste avond dat we samen waren had een van de groepsleden een bijzonder restaurant uitgezocht. Het lag even buiten Lalibela op een heuveltop met prachtig uitzicht over de omgeving. De top van het restaurant heeft de vorm van de hoogste berg in dit gebied.
Het restaurant is gebouwd door een Schotse dame, met een Ethiopische eigenaar van een vervoersbedrijf als partner. Ze heeft als ideaal de Ethioische jeugd op te leiden in het restaurantvak.
We dronken vooraf wat in het meest linkse (foto hieronder) plateau en aten buiten in het centrale deel van het restaurant


in dit futuristisch restaurant genoten we het afscheidsdiner	de haarspeldbochten op weg naar het restaurant	uitzicht van het restaurant


nog meer uitzicht op de bergmassieven van Lalibela	het ondergaan van de zon

terug naar vorige dag

naar volgende dag