|
Reis
Madagaskar - Mauritius 2014 |
|
|
terug naar vorige dag |
naar de volgende dag |
|
8e
dag: Sahambavy, trein naar Manakara
|
In Sahambavy
namen we de trein naar Manakara. De treIn zou om 8 uur
vertrekken maar om 10 voor negen kwam de dieselloc met
volgrijtuigen het station binnen rijden. We hadden 1e klas
kaartjes wat alleen betekende dat we een gereserveerde zitplaats
hadden. De treincoupe;s waren oud en de banken hard en vaak
beschadigd. Maar de reis was echt een beleving. We reden door
een prachtige natuur langs veel dorpjes waarvan de hele
bevolking naar het station kwam als de trein arriveerde, een
drukte van belang. De dorpelingen kwamen de trein langs om
allerlei etenswaren te verkopen, kinderen vroegen flessen,
pennen, snoep, enz.
Rond
zes uur werd het donker, verlichting op de stations was er
niet waardoor uitstappen en rondkijken niet meer kon. Het
laatste deel van de rit werd daardoor flink vermoeiend. Om
half elf kwamen we het station van Manakara binnen
|
|
|
Vanmorgen voor het vertrek van de trein keken we nog wat rond in de
tuin van het Sahambavy-Lac hotel en zagen we een aantal vogels en een
mooie waterplant
|
|
|
treurmania |
Toeloespoorkoekoek /
Malagasy coucal |
Madagaskar wever |
|
|
|
brilvanga |
ver weg een
purperreiger in het riet |
en een blauwe
waterlelie |
Treinreis Manakara
De FCE-spoorlijn, die stamt uit de
koloniale tijd, begint op een hoogte van 1100 meter, voor
ons bij Sahambavy
en daalt
af naar zeeniveau naar het stadje Manakara.
We
leggen een
afstand van 142 km af, waarschijnlijk zal dat zo'n 12 uur duren maar
de stops op de stations kunnen nog behoorlijk uitlopen, niets gaat
hier volgens plan.
We stappen in de 1e klas
wagon, het is een oud treinstel uit het begin van
vorige eeuw, de deuren zitten er niet meer in en de ramen kunnen niet
meer dicht. De plaatsen zijn berekend op kleine mensen met korte benen.
Op de stations werden we opgewacht door vrijwel alle bewoners van het
dorp, voor hen is de komst van de trein het tweedagelijkse hoogtepunt.
De lokale bevolking in deze
afgelegen dorpen is afhankelijk van de trein, er is geen
andere infrastructuur.
|
|
|
we wachten op het
station Sahambavy |
en daar komt de
trein - voor een klein bedrag mag je voorop zitten |
twee jonge
dorpsbewoners |
|
|
|
station Ampitambe |
door de lokale
bevolking wordt van alles aangeboden |
tot rivierkreeftjes
aan toe |
|
|
|
en wat te denken van
een maaltje vers gevangen vis |
we rijden verder |
en genieten van de
mooie natuur |
|
|
|
station Amdrambovato |
Marijke in onze
coupe |
weer onderweg zien
we een waterval |
|
|
|
station Tolongoina |
hier hebben ze
bananen op het hoofd en gefrituurde hapjes |
en weer verder langs
een theeplantage |
|
|
|
station Amboanjobe |
het dorpje met
huisjes als van een modelspoorbaan |
en daarna weer
genieten van het uitzicht |
|
|
|
station Ambinany Manampatrana |
met een kalkoen de
trein in? of verkopen aan een passagier? |
jonge dame bied
kaneelstokjes aan |
|
|
|
de aansluitende
kano-oversteek |
jongeman met lychees |
uitzicht met
centraal de reizigerspalm |
|
|
rond 6 uur 's middags ging de zon onder en werd
het donker
Licht in de trein was te zwak om te lezen en foto- en
filmcamera's konden worden opgeborgen |
vis en rivierkreeft
te koop |
de weg naar het dorp |
|
De laatste
uren zijn zwaar, buiten is niets meer te zien, zelfs de stations zijn
niet verlicht, alle ramen staan open en kunnen niet dicht, de banken
zijn hard en lijken steeds harder te worden en het duurt allemaal erg
lang
Maar tot middernacht staan er op alle stations veel mensen op de
perrons en lopen kinderen en vrouwen hun waar te verkopen
In Makara staat de bus klaar en brengt ons naar het hotel
|
terug naar vorige dag |
naar de volgende dag |
|