Reis Mexico-Belize (Maya route) 2011
	terug vorige dag	naar de volgende dag
Zevende dag:   San Christóbal

Het bergdorpje San Juan de Chamula
In dit dorpje lopen de Tzotzil Maya's in traditionele kleding: de vrouwen met zwarte wollen rokken en kleurige blouses en stola's, de mannen met wollen poncho's. De Maya's hier willen niet gefotografeerd worden, ze zijn bang dat hun ziel dan verdwijnt. Maar een enkele vrouw of meisje wil toch wel voor een klein bedragje op de foto

In San Juan staat één van de meest bijzondere kerkjes ter wereld, de kerk van San Juan (Johannes de Doper).
De kerk is van oorsprong katholiek maar is door de Maya's van de priesters overgenomen. Driemaal per jaar mogen de priesters een hoogmis houden, de rest van het jaar mogen ze de kerk niet in. In de kerk staan geen banken, de kerkvloer is bestrooid met lange dennennaalden en langs de wanden staan vitrines met beelden van katholieke heiligen, versierd met bloemen en linten. Elke heilige heeft 2 verzorgers, de Maya domo, die als taak hebben om een jaar lang hun heilige te verzorgen.
  
De Maya's praktiseren in de kerk een mengvorm van hun oude gebruiken en het katholieke geloof. Dit uit zich vooral in gebedsgenezing waarbij een zieke met familie en een sjamaan naar de kerk gaan en daar een bijzonder  ritueel volgen. Ze gaan op hun hurken bij elkaar op de stenen kerkvloer zitten en zetten tientallen kaarsjes met kaarsvet vast op de kerkvloer. Daarnaast hebben ze een zak eieren, een kip, een fles van rietsuiker gestookte sterke drank (posh), flesjes Cola en Ranja. 
De sjamaan prevelt gebeden, blaast af en toe op een fluitje, sprenkelt wat drank tussen de kaarsen en schenkt de rest in bekertjes die door de sjamaan zelf, de familie en omstanders (wij kregen ook een glaasje) wordt gedronken. De eieren worden boven de kaarsen heen en weer gezwaaid en daarna over de zieke. Ook de kip wordt, onder een monotoon gebed over de kaarsen gezwaaid en daarna over de zieke. Vervolgens wordt de kip de nek omgedraaid. De Cola en Ranja wordt in grote hoeveelheden gedronken, waarbij het de bedoeling is om daarna luid te boeren. De Maya's geloven dat boeren de boze geesten verdrijft.

Toen wij in de kerk kwamen waren vijf groepjes bezig met dit ritueel en als je erbij stond werd je er gewoon bij betrokken. Verder stond er een grote groep Maya's in witte wollen poncho's, met afbeeldingen van de Maagd van Guadelupe op de rug gespeld, voor de vitrine met een beeltenis van deze maagd, te zingen en te bidden.
Het waren pelgrims die de afgelopen dagen in een marathon een fakkel naar de kerk van San Juan hadden gebracht ter ere van het nationale feest van de Maagd de Guadelupe op 12 december.

	Links, groepen pelgrims voor het Nationaal feest van de Maagd de Guadelupe (rechts).  Ze dragen een tuniek dat verwijst naar de kleding van Juan Diego, de indiaan die een visioen had van de Maagd

Het tweede dorp dat we vandaag bezochten was San Lorenzo Zinacantán, een  typisch Chiapas dorpje dat ook weer een eigenzinnige geloofscultuur kent. Het is hier opvallend veel rustiger dan Chamula, ook wat betreft het toerisme
Klederdracht is ook heel anders, met meer kleur. Hier gaan we op bezoek bij een plaatselijke Maya familie die de typische Maya-stoffen weven. We proeven daar taco's met allerlei vullingen. Op de terugweg bezoeken we de kerk en de kapel