Reis Portugal 2018 |
|||
terug naar vorige dag |
naar de volgende dag |
||
Vierde dag: woensdag 13 juni 2018 - Sierra da Estrela |
|
Serra
da Estrela is de grootste bergketen van Portugal, het hoogste punt, de
Torre, ligt op 1993 meter. Met kronkelende wegen en diepe door gletsjers
uitgesleten ravijnen en gletsjermeertjes is het een echt hooggebergte en een prachtig
wandelgebied.
Na
de laatste ijstijd, zo’n 20.000 jaar geleden, bleef een hoogvlakte
achter met kale, door ijs geërodeerde toppen en
dalen
met naald- en berkenbossen.
Seia is een dorpje op de rand van de Serra da Estrela In het stadje Seia bezochten we het broodmuseum dat geheel gewijd was aan de traditie, de geschiedenis en de kunst van het Portugese brood. Het museum had vier expositieruimtes en een reconstructie van een oude Portugese bakkerswinkel.
eerste zicht op de Serra da Estrela |
het stadje Seja |
een rustig plaatsje met enkele historische gebouwen |
enkele beelden van het Museu do Pão, het broodmuseum. De beloofde klederdrachtexpositie bestond uit een aantal posters die her en der waren opgehangen |
we laten het vlakke land achter ons en trekken verder de Estrela in | op veel plaatsen zien we de trieste resten van bosbranden | en een wilde kanarie tussen de dode takken |
In de Serra da Estrela zien we veel wilde planten, de meesten komen alleen voor op het Iberisch schiereiland
Armeria sampaioi - familie van het Engels gras | Linaria elegans - familie van de vlasleeuwenbek | Gevlekt zonneroosje - tuberaria guttata | Spaans vingerhoedskruid - digitalis thapsi | Cerastium ramosissimum - een hoornbloemachtige | Spaanse boomheide (Erica australis) |
onze lunchplek in Mirante da Estrela-Sabugueiro | met uitzicht op een stuwmeertje |
Eindelijk vinden we onze favoriet, de Hoepelroknarcis (Narcissus bulbocodium) | een bekende vlinder, de Kleine vos | een Geelster-soort, de Gagea soleirolii | en de Iberische berghagedis (Iberolacerta monticola) |
op de hoogvlakte ligt hier en daar nog sneeuw | en daardoor verassende stroompjes smeltwater | langs de sneeuwgrens bloeien grote groepen hoepelroknarcissen |
De Serra da Estrela heeft een zeer gevarieerd
landschap met kale, door ijs geërodeerde toppen en groene weiden. Het hoogste punt is de Torre, op 1993
m. Deze plek is gemarkeerd door een 7 m hoge toren, waardoor de hoogte
precies 2000 m is.
Door ontbossing en veeteelt ontstond het
huidige landschap met indrukwekkende rotsformaties van bijna
gepolijste granietblokken met daartussen vlakten bedekt met
borstelgras.
het hooggebergte met enorme keienformaties van grote, gladgeschuurde granietblokken | maar wel een prachtig uitzicht vanaf zo'n granietblok |
de Torre, het hoogste punt van Portugal |
We rijden verder naar het bergdorp Manteigas, in het midden van de bergketen, in de Vale do Zêzere.
In Manteigas maken we een tussenstop voor een tonic met ijs | we worden uitgeleide gedaan door een kudde Mantageise schapen |
Onze laatste bestemming vandaag is Linhares, in het noorden van de Serra da Estrela, misschien wel het mooiste dorp van de Serra. Het ontstond in 580 v.Chr. als een versterkt heuveldorp. De sfeer is middeleeuws met op de rotsen een kasteel, het Castelo de Linhares da Beira en fraaie huizen uit de 15de-eeuwse bloeitijd.
Castelo de Linhares da Beira |
de keienstraatjes in het 15e eeuwse bergdorpje Linhares |
bij de ingang van het kasteel wacht ons een bloemenhulde |
een kijkje in het Castelo de Linhares da Beira |
in de muren van het kasteel nestelen Vale gierzwaluwen | en op de borstwering een Blauwe rotslijster |
een laatste kijk op Linhares in de ondergaande zon vanaf het castelo |
terug naar vorige dag |
naar de volgende dag |