Nachtschadefamilie (Solanaceae)

vorige blad

terug naar schema

Solanaceae, de nachtschadefamilie, is een familie van bedektzadige planten. De familie bevat veel giftige planten. Verschillende bloemen uit deze familie geven pas tegen de nacht een sterke geur af.
De familie bevat ruim 95 geslachten en meer dan 2300 soorten - volgens sommige indelingen zelfs meer dan 3000 soorten. In het bijzonder in Zuid- en Midden-Amerika is de familie wijd verspreid.

De Brugmansia is een plant met witte, roze of gele bloemen. In sommige landen wordt het gebruikt als medicijn of tijdens rituelen.
Alle onderdelen van de Brugmansia zijn giftig maar de zaden en bladeren zijn het meest gevaarlijk. Verwardheid en hallucinaties kunnen gevolgen zijn bij het inslikken van delen van deze plant.
De plant wordt bij  Zuid-Amerikaanse inheemse culturen ook gebruikt als medicijn tegen hoofdpijn, reuma en infecties. Daarbij speelt hij een rol bij bepaalde rituelen voor waarzeggerij of als een gif in de tovenarij en zwarte magie. Tijdens deze rituelen proberen de Zuid-Amerikanen te communiceren met hun voorouders.

Brugmansia arborea, de Engelentrompet, is een groenblijvende struik of kleine boom tot 7 meter hoog. De ovale bladeren, bloemstengels, fruit, en vooral de jonge scheuten zijn bedekt met fijn fluweelachtig wit dons. Bloemen hebben een lengte van 12 - 17 cm, zijn sterk geurig, trompetvormig, naar beneden knikkend, wit tot ivoorwit of crème. 
Ze zijn inheems in de Andes bergen van het zuiden van Colombia, Ecuador, Peru, het westen van Bolivia, en het noorden van Chili.

Brugmansia sanguinea, de Rode engelentrompet, is een struik of kleine boom die tot 10 m hoog wordt, een niet-geurende soort, endemisch voor het Andesgebergte van Colombia tot noord Chili op hoogtes van 2.000 tot 3.000 m. De jonge stengels, bladeren en bloemkelk zijn bedekt met schaarse of dichte, zachte, witte haren. De onderste bladeren zijn ovaal met golvende of hoekig getande marges. De bovenste bladeren zijn ovaal tot lancetvormig, met golvende of hele marges.
Bloeit met trompetachtige bloemen van 25cm groot , geel tot oranjerood van kleur.
De plant wordt al eeuwen door de Zuid-Amerikaanse Indianen gebruikt als een entheogeen voor sjamanistische doeleinden 

Ecuador Ingapirca  22 september 2013

Datura Alle delen van Datura-planten zijn giftig, Ze bevatten gevaarlijke hoeveelheden tropaan-alkaloïden en kunnen dodelijk zijn als ze worden ingeslikt door mensen of dieren.

Datura inoxia, de Mexicaanse doornappel, is inheems in het Zuidwesten van de Verenigde Staten, Midden- en Zuid-Amerika, en geïntroduceerd in Afrika, Azië, Australië en Europa.
Datura innoxia is een knolgewortelde onderheester die doorgaans een hoogte van 0,6 tot 1,5 meter bereikt. De stengels en bladeren zijn bedekt met korte en zachte grijsachtige haren, waardoor de hele plant een grijsachtig uiterlijk krijgt. De plant  heeft elliptische bladeren met gladde randen met geveerde nerven. 
De bloemen zijn wit , trompetvormig , 12-19 cm lang. Ze groeien eerst rechtop en neigen later naar beneden. Hij bloeit van de vroege zomer tot de late herfst. De vrucht is een eivormige, stekelige capsule, ongeveer 5 cm in diameter.

Datura metel, de Indian Thornapple, is een kortlevende, struikachtige vaste plant. De kleur van de bloemkroon kan variëren van wit tot crème, geel, rood en violet.
Alle delen zijn uiterst giftig door de aanwezigheid van alkaloïden. Ook gedroogd blijft de plant giftig.

Iochroma is de botanische naam van een geslacht uit de nachtschadefamilie. De vertegenwoordigers van dit geslacht worden gevonden in de bossen van Zuid-Amerika en Midden-Amerika.
De bloemen van deze planten zijn cilindrisch of trompetvormig. De kleur van de bloemen kan sterk variëren: blauw, paars, rood, geel of wit. De bladeren staan afwisselend tegenover elkaar en zijn niet ingesneden. De vruchten zijn zachte bessen.
De Iochroma-soorten bevatten naar men aanneemt hoge concentraties tropane alkaloïden, en worden door de sjamaans van sommige indianenstammen gebruikt voor hun hallucinogene effect.

Iochroma cyaneum is endemisch in het Andesgebergte van Ecuador. Ze bloeit in de zomer langdurig met veelbloemige in dichte tuilen van opvallende lange, buisvormige bloemen met een uitwaaierende rand in een purperpaarse kleur die in bundels bijeen aan de taken zitten. In de loop der jaren kan de plant een hoogte van 2 m. bereiken.  

Brunfelsia is een geslacht van bloeiende heesters en bomen in de nachtschadefamilie, die voorkomen van Midden- en Zuid-Amerika. Er zijn ongeveer 50 soorten beschreven. 
Ze hebben grote witte, gele of blauw-violette bloemen, schaalvormig met een lange buis. De zaden zijn vrij groot, in een leerachtige of vlezige vrucht.

Brunfelsia uniflora wordt ook "Yesterday-today and tomorrow" genoemd vanwege het veranderen van bloemkleuren. De bladeren van Brunfelsia. uniflora zijn giftig voor schapen en ezels.

vorige blad

terug naar schema