Reis Ecuador en Galapagos 2013
naar volgende dag
|
|
Reis Ecuador en Galapagos 2013 |
|
|
|
|
terug naar vorige dag |
naar volgende dag |
|
dag
13 - Riobamba
- treinreis Duivelsneus - Ingapirca - Cuenca
|
|
|
|
|
| kerk voor de Chimborazo vulkaan | Indiaanse varkenshoedster | groepje Puruhuha indianen uit de Riobamba regio |
|
|
|
|
| tussenstop bij de oudste kerk in Ecuador, El Balbanera (1534) | het kerkinterieur | tegeltableau voor de kerk |
|
|
|
|
| buiten wacht het geslachte varken op de kerkgangers | aangelijnde schapen en hun hoeder | tuinmozaïeken tegen de bergwand |
|
|
|
|
| landschap-impressies langs de weg van Riobamba naar het dorp Alausi waar de treinreis naar de Duivelsneus begint | ||
|
|
|
|
| op de gevaarlijkste stukken van de snelweg is door de regering een aktie gestart waarbij hartjes op de weg zijn getekend op plekken waar dodelijke ongelukken zijn gebeurd | ||
|
|
|
|
| Het dorpje Alausi waar we vertrekken voor de treinreis | ook hier weer een drukbezochte markt | boven het dorpje torent het beeld van San Pedro |
Treinreis Duivelsneus
(Nariz del Diablo)
In 1908 werd de spoorlijn tussen Durán en Riobamba geopend en
deze is 464 kilometer lang en heeft een 1,067 meter breed spoor.
Het is een van de mooiste lijnen ter wereld en een mooi stukje
engineering. Alausí ligt op 2607 meter om naar boven en
weer terug te gaan moet de trein zigzaggen (afwisselend voor- en
achterruit), het spoor stijgt/daalt maximaal 5,5%.
De stormen van El Niño van 1997/1998 hebben een gedeelte van
het spoor verwoest, en inmiddels is er nu alleen maar een
service van Alausí naar de Duivelsneus en terug.
Vroeger mocht je óp de trein zitten, maar helaas, na een
ongeval met enkele Japanners zijn de veiligheidsmaatregelen
verscherpt en mag je niet meer
bovenop. De stoomlocomotief is vervangen door een moderne trein
met luxe wagons. Vanuit de wagon heb je een mooi uitzicht
over het prachtige landschap.
Tussen Alausí en Huigra ga je kris-kras over de rivier de
Chanchán, door tunnels en over bruggen. Je ziet de besneeuwde vulkanen en rijdt langs de Duivelsneus.
|
|
|
|
| onze trein rijdt het stationnetje binnen | een deel van de reis wordt de Chanchán rivier gevolgd | verder langs de voet van het gebergte |
|
|
|
|
| tussenstop op het stationnetje van Bucay | waar we ons even kunnen vertreden | en Marijke met een lama praat |
|
|
|
|
| we worden vermaakt door een volksdansgroep | dan gaat de reis weer verder | |
|
|
|
|
| Na de treinrit rijden we verder naar Incapirca | Rijdend aan de andere kant van het dal hebben we een goed zicht op de rails waarop we net gereden hebben. Je ziet het rangeerdeel aan het eind van een stijgend traject | |
|
|
|
|
| dorpje in een vulkaankrater | de wolken stroom komt vanaf de oceaan en het laagland de Sierra binnen |
Ingapirca ruïnes
Het grootste en belangrijkste complex
dat de Cañari’s en Inca’s in
Ecuador hebben nagelaten
vind je op
een heuvel boven het dorp Ingapirca.
Ingapirca is een quichua-woord dat "de muren van de
Inca" betekent.
Meest
bijzonder zijn de resten van de
zonnetempel, gelegen te midden van de akkertjes van
de Cañari-indianen.
De bouwstijl van het hoofdgebouw - de
ovalen castillo of templo del sol - is typisch Inca. De blokken
andesiet zijn precies op elkaar passend gemaakt: hoewel er geen
cement of lijm werd gebruikt om de blokken op elkaar te houden,
valt er geen speld tussen te krijgen.
|
|
|
|
| overzicht over het Ingapirca complex | "Acllawasi" oftewel het maagdenhuis | "Pilaloma" met waarschijnlijk opslagruimten voor voedsel |
|
|
|
|
| het hoofdgebouw "castillo del sol" | verder op weg naar Cuenca ging de zon onder en dit betekende ook het einde van het "fotogeklik" | |
Enkele van de kleurige Indiaanse damesdrachten die we onderweg zagen. Ik neem me altijd voor om ook mannen te fotograferen maar net als de mannendracht in Nederland is deze veel minder karakteristiek
|
|
|
|
|
|
| waarschijnlijk Cañaris (met de witte dophoedjes) en Otavaleños indiaansen | ||||
|
|
terug naar vorige dag |
naar volgende dag |
|
.jpg)
