Reis Ecuador en Galapagos eilanden 2013
naar Galapagos Info
|
|
Reis Ecuador en Galapagos eilanden 2013 |
|
|
|
|
terug naar de reisinfo |
naar Galapagos Info |
|
 |
Ecuador Info
Ecuador is genoemd naar haar
positie op de evenaar "equator" die het land doorsnijdt en is
een van de kleinste landen van Zuid-Amerika. |
 |
|
|
Geschiedenis
Oorspronkelijk bestond de bevolking van Ecuador uit verschillende indiaanse culturen. De Caras leefden aan de kust, en de meer vreedzame Quitus in de hooglanden. De Caras, onder leiding van hun hoofdman Shyri, veroverden uiteindelijk de macht over de Quitus. Samen gingen zij verder als de stam van de Shyri. De Inca's
uit Zuid Peru met Incakoning Huayna Capac, breidden in de 15e eeuw hun rijk
uit. Ze veroverden Quito in 1492
en vestigden zich in Ecuador.
|
| Rond
deze tijd arriveerden ook de Spanjaarden onder leiding van de
conquistador (veroveraar) Francisco Pizarro in Zuid
Amerika. Pizarro’s mannen
namen de Incakoningen gevangen, ze vroegen en kregen een losprijs maar vermoordden
hen toch. De Spanjaarden vielen het Inca-leger bij verrassing
aan en tienduizenden Incasoldaten werden afgeslacht.
In 1533 stortte het Incarijk in. Pizarro claimde het noordelijke deel van het rijk en stuurde twee van zijn luitenanten richting Quito dat, voor de komende 280 jaar, een onderkoninkrijk werd van Peru. In deze periode (de koloniale periode) werden varkens, tarwe, bananen, maar ook minder materiële dingen als het Christendom en de koloniale wetten in het land geïntroduceerd. Het systeem van de 'encomienda' werd ingevoerd waarbij indianen werden toegekend aan een Spaanse grootgrondbezitters. Zij moesten voor hen werken op de grote haciënda’s en kregen zelf maar een klein stukje grond waardoor zij voor altijd in de schuld stonden bij hun baas. Een verkapte vorm van slavernij. |
|
|
|
Op 10 augustus 1809 ontstond in Quito de eerste echte opstand tegen de overheersers. De onafhankelijkheid werd uitgeroepen, maar deze duurde slechts 3 maanden. In 1822 versloegen onafhankelijkheidsstrijders het Spaanse leger. Het land sloot zich vervolgens aan bij de Republiek Groot-Colombia (Ecuador, Colombia,Venezuela) van Simón Bolívar waarmee Ecuador gedeeltelijk onafhankelijk werd. In 1830, na de ineenstorting van Gran Colombia, werd Ecuador een onafhankelijke republiek. Na 1830 volgt een periode van chaos en instabiliteit waarbij wisselingen van de macht, dictatuur, militair bewind, caudillos ('heersers') aan de orde van dag zijn. In 1860 lukte het de conservatieve Gabriel García Moreno, met hulp van de katholieke Kerk, om de rust enigszins te herstellen |
Toen
rond 1925 de behoefte aan cacao in de wereld afnam, leidde dat
tot een nieuwe periode van politieke instabiliteit.
Pas in 1948 komt er weer politieke stabiliteit, dankzij de enorme
groei van de bananenproductie en de intensieve verbouw van koffie en
cacao.
De jaren '60 en '70 worden weer moeilijker, maar na de vondst van olie in het Amazonegebied
in 1973, lijkt de
situatie te verbeteren.
Er kwamen verschillende dictatoriale regimes aan de macht,
terwijl buitenlandse investeerders de Ecuadoraanse olie
exploiteerden. De enorme rijkdommen aan olie die het land bleek
te herbergen leidde ertoe dat er geen democratische regimes meer
aan de macht kwamen, totdat de olie-export weer afnam.
In 1979 kwam er voor het eerst een democratische regering. Deze
regering kampte vanaf het begin met een grote economische
crisis, inflatie en groeiende schulden.
|
In 1995 komt het
broeiende grensconflict met Peru tot een explosie. De aanleiding is
een stuk Amazonegebied waarvan onduidelijk is wie de eigenaar is.
Ecuador vindt dat ze het gebied mogen besturen, Peru vindt dat
Ecuador alleen de wateren mag bevaren.
Dit escaleert tot een 6-weekse oorlog en deze oorlog creëert behalve problemen met Peru ook volop binnenlandse onenigheid, omdat een groot deel van het nationaal budget hieraan wordt uitgegeven. In 1998 worden de troepen weggehaald en wordt er gesproken over het trekken van een echte grenslijn. Op 26 oktober van dat jaar wordt het vredesverdrag getekend tussen president Fujimori van Peru en president Mahuad van Ecuador In april 2005 werd de meest recente "staatsgreep" gepleegd, waarbij president Lucio Gutiérrez door het parlement werd afgezet en plaats moest maken voor zijn vicepresident Alfredo Palacio. Op 1 oktober 2010 werd de noodtoestand uitgeroepen nadat president Rafael Correa ontsnapte aan een ontvoeringpoging door opstandige politieagenten. In de hoofdstad Quito waren enkele dagen demonstraties tegen bezuinigingen op de politiesalarissen, waarbij het tot gewapend treffen tussen het leger en de rebellerende agenten kwam. |
|
| Bevolking Ecuador heeft ongeveer 14,5 miljoen inwoners. De bevolking van Ecuador is etnisch divers, 7% indianen, die vooral in de hooglanden wonen, 70% mestiezen, een combinatie van Indiaans en Spaans bloed, 7% blanken en 7% negroïden, die met name aan de Noordkust wonen. Deze negroïde bevolking van Ecuador stamt af van de slaven, die in de achttiende eeuw werden geïmporteerd om te werken op de plantages aan de kust. In 1821 werd de slavernij officieel afgeschaft. Ecuador is één van de armste landen van Zuid-Amerika; zo'n 80% van de bevolking leeft onder de armoedegrens De officiële taal van Ecuador is Spaans, maar de verschillende indianengroepen spreken echter nog vaak het Quichua, de moedertaal van de Inca's. Pas in het midden van de jaren '60 werd er een tweetalig onderwijsprogramma gestart voor de Indianen en sindsdien is het analfabetisme van 44 naar ca. 12% gedaald. In het Ecuadoraanse Amazonebekken zijn negen indianenstammen bekend, de Quichua, Shuar, Achuar, Huaorani, Siona, Secoya, Shiwiar, Záparo en Cofan. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
De Quichuas
zijn de grootste inheemse groep en zijn nauw verwant met de Quichuas
van de hooglanden van de Ecuadoraanse Andes. Ze worden verdeeld in
Quijos en Canelos (oerwoudmensen). Ze beschikken van oudsher over een
goed ontwikkeld landbouwsysteem.
De Shuar en de nauw verwante Achuar leven in het
zuidelijke deel van de Oriente. Ze leven eigenlijk maar van één
gewas, de zoete maniok en de laatste jaren van het houden van vee.
Hierdoor zijn het van semi-nomadische tot semi- permanente volken
geworden.
De Cofán en de Siona-Secoya leven in het noordelijke
deel van de Oriente. De laatste groep bestaat uit twee aparte groepen
die besloten samen te gaan toen hun aantal in de loop van de 20e eeuw
zeer sterk afnam. Ze gebruiken de slash- en-burn techniek wat de
landbouw betreft. Kleine stukjes regenwoud worden gekapt en daarna in
brand gestoken om de struiken en de ondergroei weg te krijgen.
Vervolgens worden er gewassen gezaaid en na enkele jaren trekt men
weer verder en begint de cyclus opnieuw. Ze leven daardoor
semi-nomadisch.
Bekende hooglandstammen zijn Otavaleños, de Salasacas, de Cañaris en
de Saraguros.
|
|
|
|
|
De Otavaleños
zijn in de zomer vaak te zien als muzikant in de Europese grote steden
en verkopen daar ook handgemaakte kunstnijverheid. Ook in Ecuador zijn
het ware handelsreizigers.
De Salasacas
spreken Spaans en de Quichua taal. Ze leven in de provincie Tungurahua,
in het centrum van het Andesgebergte van Ecuador 14 kilometer ten
oosten van de stad Ambato. Ze leven van de
landbouw, veeteelt en traditionele ambachten, waaronder tapijt weven
in verschillende motieven en ontwerpen gemaakt op handweefgetouwen. Ze
spelen traditionele muziek met fluit en drum
De Cañaris
leven in provincies
Azuay en Cañar en zijn vooral bekend om hun verzet tegen het
Inca-rijk. Bij Ingapirca zijn voorbeelden te zien van ronde Cañari
gebouwen, naast rechthoekige Inca gebouwen.
De Saraguros leefden ooit in de buurt van het Titicacameer in
Peru, maar werden door de Inca's gedwongen te verhuizen naar het
huidige gebied rondom de stad Saraguro. Ze zijn direct te herkennen
aan hun traditionele kleding. Het zijn nu voornamelijk veeboeren en
van alle indiaanse groepen de meest succesvolle.
 |
Flora en Fauna Volgens ecologen hebben de tropen een enorme diversiteit aan planten en dieren. In Ecuador bevinden zich zo’n 25 mangrovemoerassen aan de kust en veel zeevogels nestelen in deze bomen, die in het zoute water kunnen groeien. In de riviermondingen vinden we kaaimannen, schildpadden, roze lepelaars en Jabiru ooievaars. Het nevelwoud komt alleen in de hoger gelegen valleien voor, waar de bomen vaak in de mist hangen. Zij herbergen varens, orchideeën en bromelia’s en het is een sprookjesachtig bos, waar nog tapirs en de Andean spectacled bear voorkomen. In het regenwoud tref je de ceiba, de kapokboom, bromelia’s, varens, orchideeën en strangling figs. Páramo is een graslandschap dat op grote hoogte groeit. Het lijkt een soort steppe en wordt ook wel de spons van de Andes genoemd. Zo’n 10% van Ecuador bevindt zich in de páramo, waar harde grassen en smalle compacte plantjes groeien, die zich proberen te weren tegen het klimaat. Een mooie bloem van de páramo is de espeletia (madelieffamilie) die zo groot kan worden als een mens. Ecuador kent verder een breed scala aan vogels zoals de kolibrie, masked trogons, tanagers, haviken, caracaras, Andean teal, Andean Coot en de condor. |
| Klimaat Het klimaat in Ecuador verschilt per streek. Elke streek heeft twee seizoenen, een natte en een droge tijd, ofwel de winter en de zomer. In de natte tijd staat de zon op haar hoogste punt, met als gevolg een verhoging van de verdamping. Dit resulteert in wolken en dus neerslag. De Ecuadoriaanse zomer valt in dezelfde periode als de Nederlandse zomer, althans in de hooglanden. In de hooglanden, de Siërra, valt het droge seizoen van juni tot september. In het regenseizoen regent het niet elke dag. De temperatuur is het hele jaar door tussen de 7 en de 22 graden. Het kustgebied, de Costa, bevindt zich slechts enkele meters boven de zeespiegel en bijgevolg zijn de temperaturen er hoog (tot 40 °C). In het Amazoneregenwoud, de Oriënte, is het klimaat tropisch: warm en vochtig. Er valt vooral in de middag en de avond veel regen. April, mei en juni zijn de natste maanden, en het is er bijna net zo heet als aan de kust. In de jungle is het altijd 30 graden. El Niño Het fenomeen van el Niño komt voor langs de evenaar in de oostelijke Grote Oceaan en beïnvloedt het weer in grote delen van de wereld. El Niño wordt veroorzaakt door een sterke opwarming van het normaal koele zeewater. De naam werd gegeven door de vissers die rond de tijd van het 'kerstkindje' (El Niño) merkten dat het water anders werd. Vissen en wier overleefden het niet en vogels stierven in grote getale. Het fenomeen komt elke drie tot zeven jaar voor en is volledig onverklaarbaar voor de wetenschap. Door het Nino effect was er in 1997 droogte in Azië en Australië, orkanen aan de kust van de Verenigde Staten, geen vis in Peru en een cholera-epidemie. Vroeger was het elke vijf tot acht jaar, tegenwoordig elke drie tot vijf jaar. |
| Vulkanen Het Andes Gebergte, tussen de 100 en 200 kilometer breed, is in Ecuador op haar smalst, maar wel erg hoog, met als piek de Chimborazo (6310 meter). Veel van de vulkanen hebben een besneeuwde top. De meeste Ecuadoriaanse toppen zijn vulkanen en de hoogste zijn Chimborazo (bij Riobamba) 6310 m, Cotopaxi (bij Latacunga) 5879 m. Cayambe (tussen Quito en Otavalo) 5790 m, Antisana (ten zuiden van Quito) 5790 m, Sangay (ten zuiden van Riobamba) 5320 m. Altar (bij Riobamba) 5320 m, Tungurahua (bij Baños) 5023 m. De Cotopaxi is één van de hoogste actieve vulkanen ter wereld. Op dit moment is de vulkaan rustig, in de jaren 70e was de laatste activiteit, De Tungurahua is een van de meest actieve vulkanen in Zuid-Amerika en had uitbarstingen in 2006, 2010 en de laatste in juli 2013 |
 |
|
|
terug naar de reisinfo |
naar Galapagos Info |
|
