Reis Indonesie

	Reis Indonesië 2017
	naar vorige dag	naar volgende dag

dag 11 - Sengkang - Torajaland

Vanochtend waren we ruim op tijd. Het ontbijt in dit hotel was nogal karig, dus snel klaar, koffers inpakken en naar beneden waar we 10 minuten te vroeg onze chauffeur iis en de gids voor vandaag aantroffen.
Koffers konden alvast in de auto en met de gids liepen we naar de overkant waar de boot, een kleurrijke traditionele gemotoriseerde kano met schipper al klaar lagen. De tocht door de kleine Walennea Rivier naar het Tempe Meer was prachtig, veel vogels en er sprong een Sulawesi varaan vlak naast de boot in het water. Helaas was het beest zo snel dat we geen foto konden maken, ook terugvaren en zoeken leverde geen varaan meer op. De doorgang naar het Tempe meer was gestremd door een grote partij waterhyacinten maar daar had onze schipper een oplossing voor: veel vaart maken en doorstoten. Na twee pogingen waren we er doorheen waarbij we nog een hele bos bloeiende hyacinten voor de boeg meenamen.
Op het meer waren veel vissers actief met staande netten, bamboe hekken met een fuik of met vier grote bamboestokken voorop het schip waaraan een groot kruisnet hing dat werd neergelaten en weer opgehaald. Meestal zaten er enkele kleine visjes in het net.
De vissers wonen op drijvende bamboevlotten waarop een huis, een droogvloer voor de vis en een werkruimte zijn gebouwd.
In één van de drijvende huizen bezochten we een vissersfamilie, vader, moeder en twee kinderen. We dronken koffie, aten gefrituurde banaan en hadden wat vragen over het leven op het water en de visserij. We lieten foto's zien van onze kleinkinderen en onze botter. Na een tijdje was het weer tijd om terug te gaan.
Zelfde route over het meer, weer veel foto's van vogels, met een flinke gang door de waterhyacinten (nu in één keer gehaald) dan over de rivier terug naar het dorp waarbij we natuurlijk nog even naar de varaan zochten en nog meer vogels fotografeerden.
Dan in de auto richting Torajaland (192 km), ons doel van vandaag. Onderweg stopten we bij een Bugis familie om de lunch gebruiken. Die stond al klaar, we werden voorgesteld aan de vrouw des huizes toen er een vierjarig meisje binnenkwam die pappa tegen onze gids zei. Het bleek het huis (en ook de vrouw dus) van onze gids te zijn waar we zittend op een kleed op de vloer een traditionele Bugis-lunch kregen voorgeschoteld.
Na het eten namen we roerend afscheid van onze dag-gids en zijn familie en vertrokken met onze chauffeur naar Rantepao, in het hart van Torajaland en wat ook de woonplaats is van onze chauffeur iis.
We waren net op weg toen we in een (nog) korte file terechtkwamen. In de berm lag een LPG-tankauto die overeind werd gehouden door een grondverzetmachine terwijl een tweede de greppel onder de tankauto met zand vulde. De weg was versperd en het halve dorp was uitgelopen maar er was geen politie of brandweer te bekennen. Na een half uur werd de weg tussen de tankauto en de happer vrijgemaakt en kon het verkeer er tussendoor, onder het touw door dat de tankauto overeind hield. We waren blij dat we dit strijdtoneel konden verlaten
Na een paar uur stopten we bij een grote viskwekerij vlak langs de Javazee die in zowel zout- als zoetwater bassins vissen, krabben, kreeften en nog veel meer kweekte.
We zaten in een wegrestaurantje hoog boven de kwekerij en hadden daar een fantastisch uitzicht. Zoekend naar watervogels zagen we beweging in het water, het bleek een varaan te zijn die zich tegoed deed aan de kweekvis en die we nu, wel van een grote afstand, in volle glorie op de foto kregen.
Weer verder naar Torajaland, maar eerst nog even naar het toilet. Dat was hier een bijzondere ervaring, het toilet was pal aan de weg met een muurtje van een meter hoog en een houten schot dat je voor de ingang kon plaatsen. Op de grond plassen en wegspoelen met water uit een vat in de hoek, je moet het maar durven.
We reden een prachtige bergroute die ons deed denken aan de Ardennen maar dan met boomvarens, palmen, bananenbomen, cacaobomen, yucca's en nog veel meer.
De weg was extreem bochtig en smal hoe verder we kwamen hoe slechter werd de weg, diepe gaten, hobbels, modder en soms was er helemaal geen weg. We vroegen maar niet meer om een fotostop want het was al laat en om 6 uur zou het echt donker zijn.
De laatste 10 km werd aan de weg gewerkt, het schaarse asfalt was op enkele plaatsen weggehaald, overal hopen zand en keien op de weg en het was inmiddels echt donker. Gelukkig was onze chauffeur hier thuis en wist alles keurig te ontwijken. In dit land worden geen waarschuwingsborden geplaatst en geen hekken om obstakels, auto's en veel scooters rijden hard, vaak zonder licht en halen in op plaatsen waar het echt niet kan.
Maar meestal gaat het net goed, ook bij ons, dus we werden veilig bij het hotel afgeleverd waar onze gids voor Torajaland ons opwachtte. Hij blijft ons de komende 4 dagen gidsen.


we varen de Walennea Rivier op in een gemotoriseerde kano, langs het plekje waar we gisteravond waren geweest, onder de klepperbrug door		passeren een oud vissersdorpje


richting Tempe meer	uit de waterhyacinten komt plots een varaan tevoorschijn en sprint weg	verderop worden de waterhyacinten geruimd, ook hier echt een plaag

We zien veel vogels op onze vaartocht, hier een selectie


Baya-wever voor zijn nest	Purperreiger	Maleise ralreiger	Aleoetenstern	Witwangstern	grote zilverreiger met Javaanse ralreiger	Kleine zilverreiger


op het Tempe meer wordt druk gevist, we zien een aantal vissers die met staande netten vissen en een aantal vissersbootjes die zijn uitgerust met grote staken waaraan een kruisnet hangt dat ze vanaf de bodem omhoog halen


midden op het Tempe-meer ligt een groep drijvende vissershuizen, opgebouwd uit bamboe, gevlochten muren en een golfplaten dak		bij één van deze drijfhuizen leggen we aan en we gaan we op de koffie


de vrouw des huizes bakt in de kookhoek bananen	de dochter met masker, door jongeren gebruikt om witter te lijken	rechts de visser met om de hoek zijn zoontje op de fiets


de hele familie op de vloer met koffie en gebakken banaan	buiten ligt de vangst van gisteren, opengesneden, te drogen	we gaan weer verder, uitgezwaaid door het vissersechtpaar


vanuit het Tempe-meer door de hyacinten barrière	achter de hyacinten stijgt een zilverreiger op met een flinke vis	we varen we langs een scheepswerfje waar kano's uit één boom worden gehakt


Torkooiis-ijsvogel	Honingzuiger	Eend?	Australische steltkluut	Blauwstaart bijeneter	Mangrovereiger	Javaanse ralreiger


einde van de vaartocht in zicht	we passeren een lokgebouw voor nestzwaluwen, in de avond wordt een lokroep geproduceerd. De nestjes worden duur verkocht als lekkernij	we worden vlak bij ons hotel uitgeladen waar de auto wacht voor de reis naar Torajaland

Onderweg zien we een kleurig ingerichte tent met veel prachtig geklede mensen, één van de vele huwelijksfeesten op Sulawesi die nog vlak voor de ramadan worden gehouden. Het bruidspaar is nog niet aanwezig maar familie, vrienden en buren zijn alvast maar begonnen met het feest. Wij als passanten worden uitgenodigd om het feest bij te wonen maar ons verdere programma komt in de knel als we gaan meefeesten. Na de koffie en de prachtig gekleurde cake vertrekken we weer.


in het midden de plaats voor het bruidspaar, daarnaast voor de ouders	en de rest van de gasten	in een andere hoek nog een rijk versierde zitbank voor de gasten


met de familie drinken we koffie en proeven enkele cake'jes		nog even op de foto met de ouders en we gaan weer verder

We stoppen voor de lunch bij een Bugis-familie thuis, wat later het gezin van onze gids blijkt te zijn.
De Boeginezen, Buginezen of Bugis zijn een etnische groep, de grootste van de etnische groepen in de zuidwestelijke provincie Sulawesi
Het Bugis-volk staat bekend als zeer ervaren zeevaarders. Hun hele leven draait om water: ze wonen er op, leven er van, en de Buginezen staan bovendien bekend als uitstekende botenbouwers. In vroeger dagen waren ze beruchte piraten, die op strooptocht gingen tot voor de Australische kust.


In de woonkamer worden diverse Buganese gerechten uitgestald	met onze gids, zijn vrouw en dochter eten we smakelijk, van alles wat	nog even een kijkje op de grote veranda waar het gezin de dag doorbrengt


We worden uitgezwaaid door het Bugis-gezinnetje	en gaan verder, maar niet lang, een paar meter verder is een lpg-tankwagen in een greppel beland, een half uur later mogen we onder de kabel door rijden


dan komen we Toraja gebied	en volgen de bergketen naar het noorden	langs een visvijver met drogende kubben


We stoppen voor koffie bij een wegrestaurant met utzicht op een viskwekerij	met een "toilet" direct aan de weg, wel achter een muurtje	even doorspoelen, hekje er weer voor en klaar


In een vijver van de viskwekerij zien we een rimpeling	als we inzoomen blijkt het een Sulawesi-varaan te zijn, een hagedisachtige van ca. 1 meter lang, die zich tegoed heeft gedaan aan kweekvis

Het bergachtige district Toraja is het thuisland van verschillende etnische groepen die Toraja worden genoemd. Toraja betekent 'de mensen van de bergen' of 'de mensen van het westen'. De Toraja noemen hun traditionele religie Aluk to Dolo (geloof van de voorouders) en ze leven volgens een patroon dat is bepaald door de voorvaderen en de goden.


We verlaten het dal en volgen verder een bergroute waar we ook ons eerste Tongkonan zien, de typische bouwwijze van de Torajanen

Het laatste stuk naar ons hotel rijden we in het donker over een zeer slechte weg die ook nog gedeeltelijk is opgebroken. Het is maar goed dat onze chauffeur iis hier thuis is, hij leverde ons veilig af in het hotel waar we welkom werden geheten met een drankje.

Hotel Indra Toraja (aankomst: 10-05-2017 - vertrek: 14-05-2017)

Adres: JI. Landorundun No. 6391835, Toraja Land

De kamers zijn gesitueerd over twee verdiepingen rondom een interne mooie tuin.

naar vorige dag

naar volgende dag